De kracht van het open hart
Het is een hele tijd geleden dat ik mijn laatste blog schreef. Na terugkomst uit China raakte ik mijn inspiratie kwijt. Ben ik een hele tijd volledig uit verbinding geweest. Uit verbinding met mijzelf en uit verbinding met het leven zoals zich dat ontvouwt. Wat ik ook deed, de verbinding kwam niet meer tot stand. Totdat ik stopte met zoeken en vechten, een pauze nam, accepteerde wat er was op dat moment en me overgaf. Pas toen kwam beetje bij beetje de passie voor leven terug. Kreeg ik weer oog voor de cadeautjes die me ten deel vallen
De woensdagochtend les van vandaag is daar een voorbeeld van en dat wil ik graag met jullie delen. Allereerst wat er aan vooraf ging. Een paar jaar geleden was daar een nieuwe lesgenoot. Een vitale vrouw van toen 80 jaar en een levend voorbeeld van hoe je graag oud wil worden. Een vrouw met een zichtbaar open hart. Een oor voor iedereen, veel vrijwilligerswerk via de kerk, leesoma op school en ga zo maar door. Ja, ze had ook zo haar lichamelijke klachten maar daar kon ze prima mee omgaan. Totdat ze begin dit haar werd geopereerd aan haar knie en vrij snel daarna spraakstoornissen ontwikkelde die leken op klachten die hoorden bij hersenletsel. De diagnose was vernietigend. Een snel groeiende hersentumor. Met een levensverwachting van enkele weken tot maanden. Ineens was ze weg uit de groep.
Totdat ik gisterenavond een appje kreeg dat ze vandaag graag weer bij de les wilde zijn. En vanochtend was ze er ook. De les die ontstond was van een grote schoonheid. We bewogen als één groot hart in de open en close beweging op verschillende manieren. Stonden samen als een boom in de three centers merge. De stilte voorbij de gedachten was daar.
Na de les drinken wij altijd koffie met elkaar. Zo ook nu en bij dit samenzijn vroeg ze of we bereid waren om samen een periode af te sluiten. Omdat ze zelf wat lastig uit haar woorden komt, vroeg ze mij om het volgende gebed voor te lezen
Het Aramese gebed van Jezus
Bron van zijn, die ik ontmoet in wat mij ontroert
Ik geef U een naam, opdat ik u een plaats kan geven in mijn leven
Bundel uw licht in mij – maak het nuttig
Vestig uw rijk van eenheid nu
Uw enige verlangen handelt dan samen met het onze.
Geef ons wat we elke dag nodig hebben aan brood en inzicht,
Maak de koorden van fouten los die ons vastbinden aan het verleden, zodat ook wij anderen hun misstappen vergeven.
Laat oppervlakkige dingen ons niet misleiden.
Want uit U wordt de alwerkzame wil geboren, de levende kracht om te handelen, het lied dat alles verfraait en dat zich van eeuw tot eeuw vernieuwt.
Aansluitend kwamen kettingen op tafel die ze had meegenomen van de reizen die ze samen met haar man heeft gemaakt en daar mochten we er allemaal één van uitzoeken. In het kwartier dat dit alles duurde, is alles wat het leven, leven maakt voorbij gekomen. We hebben elkaar omarmd zonder afscheid te nemen en daarbij de wens uitgesproken dat we elkaar vooral nog vaak mogen ontmoeten.
De woensdagochtend les van vandaag is daar een voorbeeld van en dat wil ik graag met jullie delen. Allereerst wat er aan vooraf ging. Een paar jaar geleden was daar een nieuwe lesgenoot. Een vitale vrouw van toen 80 jaar en een levend voorbeeld van hoe je graag oud wil worden. Een vrouw met een zichtbaar open hart. Een oor voor iedereen, veel vrijwilligerswerk via de kerk, leesoma op school en ga zo maar door. Ja, ze had ook zo haar lichamelijke klachten maar daar kon ze prima mee omgaan. Totdat ze begin dit haar werd geopereerd aan haar knie en vrij snel daarna spraakstoornissen ontwikkelde die leken op klachten die hoorden bij hersenletsel. De diagnose was vernietigend. Een snel groeiende hersentumor. Met een levensverwachting van enkele weken tot maanden. Ineens was ze weg uit de groep.
Totdat ik gisterenavond een appje kreeg dat ze vandaag graag weer bij de les wilde zijn. En vanochtend was ze er ook. De les die ontstond was van een grote schoonheid. We bewogen als één groot hart in de open en close beweging op verschillende manieren. Stonden samen als een boom in de three centers merge. De stilte voorbij de gedachten was daar.
Na de les drinken wij altijd koffie met elkaar. Zo ook nu en bij dit samenzijn vroeg ze of we bereid waren om samen een periode af te sluiten. Omdat ze zelf wat lastig uit haar woorden komt, vroeg ze mij om het volgende gebed voor te lezen
Het Aramese gebed van Jezus
Bron van zijn, die ik ontmoet in wat mij ontroert
Ik geef U een naam, opdat ik u een plaats kan geven in mijn leven
Bundel uw licht in mij – maak het nuttig
Vestig uw rijk van eenheid nu
Uw enige verlangen handelt dan samen met het onze.
Geef ons wat we elke dag nodig hebben aan brood en inzicht,
Maak de koorden van fouten los die ons vastbinden aan het verleden, zodat ook wij anderen hun misstappen vergeven.
Laat oppervlakkige dingen ons niet misleiden.
Want uit U wordt de alwerkzame wil geboren, de levende kracht om te handelen, het lied dat alles verfraait en dat zich van eeuw tot eeuw vernieuwt.
Aansluitend kwamen kettingen op tafel die ze had meegenomen van de reizen die ze samen met haar man heeft gemaakt en daar mochten we er allemaal één van uitzoeken. In het kwartier dat dit alles duurde, is alles wat het leven, leven maakt voorbij gekomen. We hebben elkaar omarmd zonder afscheid te nemen en daarbij de wens uitgesproken dat we elkaar vooral nog vaak mogen ontmoeten.